Vandaag viel mij binnen dat ik wilde schrijven over wat mij persoonlijk bezighoudt.
Over dingen die mij (persoonlijk) en anderen raken, wat er in de wereld op dit moment aan de hand is en welke lessen we daaruit kunnen halen. Eigenlijk komt ook de rebel, dwarsdenker en gevoelsmens in mij los, zoals in een vorige blog genoemd.
Mogelijk dat niet iedereen hier meteen wat mee kan, maar: haal eruit wat er voor jou in zit. Het is mijn eigen waarheid zoals ik het nu ervaar. Het is ook niet voor niets dat ik een boek geschreven heb en uitgebracht: dit kan andere mogelijk helpen en daar doe ik het voor.
Waar ik nog niet (veel) over geschreven heb, is dat ik momenteel in een rouwproces zit.
Vorig jaar was voor mij (en mijn familie) oprecht een heftige levensles te noemen.
Het is nu net een half jaar geleden dat mijn vader is overleden op die warme zomerdag, eind augustus vorig jaar.
Mijn vader die altijd veel voor mij betekend heeft, is er niet meer. Ik kan hem niet meer opbellen, geen biertje meer met hem drinken, niet meer praten over wat ons bezig houdt, lekker koken of muziek maken.
We hebben hem liefdevol los moeten laten.
Ik ervaar gemis. Het leven is nooit meer wat het was. Uit het afgelopen bewogen jaar blijkt dan ook dat alles tijdelijk en betrekkelijk. Elke dag is een kans om nieuwe dingen te ervaren.
Ondanks dat onze geest de neiging heeft om te blijven hangen in het verleden, is er eigenlijk alleen maar het NU.
Terugdenkend aan het afscheid van mijn vader, kan ik alleen maar terugkijken op een verdrietige maar ook een mooie dag: de zon scheen en het was fantastisch weer: precies zoals hij het graag gewild had.
Er waren tranen, maar ook was er muziek en een lach. Door in het NU te blijven heb ik de dag bewust kunnen meemaken en heeft het afscheid veel betekend in de verwerking.
Ergens diep in mij borrelt om er een boek te gaan schrijven rondom alle bijzondere gebeurtenissen vorig jaar: dat komt vanzelf.
Ondertussen ‘rommelt’ het in de wereld: het Corona Virus Covid-19 raakt ons allemaal.
Covid-19 kan ook worden gezien als een levensles. Ik zal er over schrijven in een ander bericht.
De lyrics van ‘The Band’ geven mij altijd nog veel kracht, door uit te gaan van liefde en vertrouwen, in plaats van angst:
We’re gonna plant the seed,
there ain’t nothing we need,
we found our own rainbow
Kijk voor meer info op de volgende link over het boek ALLEEN OP REIS, of schrijf je in op de nieuwsbrief.
Kijk ook op de Facebookgroep voor de laatste foto’s en informatie!
